Στα πολύ παλιά χρόνια τότε που όλα ήταν τελείως διαφορετικά και οι άνθρωποι λιγοστοί, όλοι αγαπούσαν και πίστευαν στη δύναμη και στις ιδιότητες των δέντρων. Και εκείνα στα κλαδιά τους που είχαν όλα τα χρώματα αντί για φρούτα είχαν μυστικά και θαύματα και οι ρίζες τους έφταναν ίσαμε τον κάτω κόσμο. Εκείνα τα δέντρα είχαν ανθρώπινη λαλιά και σκιές που οι άνθρωποι θεωρούσαν ιερές και ζητούσαν εκτός από το να ξαποστάσουν και τη συμβουλή τους. Ένα δέντρο απ’ όλα όμως ξεχώριζε. Ένα δέντρο χωρίς να έχει την πελώρια θωριά και που κανένας δεν ήξερε πού ακριβώς ήταν η πατρίδα του. Ήταν αυτό που για καρπούς του είχε φρούτα φτιαγμένα από ατόφιο χρυσάφι. Το φυλούσαν τρία κορίτσια, οι Εσπερίδες, και η φήμη όλων ήταν ξακουστή. Η συνέχεια του μύθου γνωστή…
Ο Ευρυσθέας ζητά από τον Ηρακλή να του φέρει τα μήλα των Εσπερίδων, εκείνος δέχτηκε και η περιπέτεια άρχισε με πρωταγωνιστές ακόμα τους Προμηθέα, Άτλαντα, τη μαντεία του Νηρέα, το τεράστιο φίδι τον Λάδωνα που μιλούσε όλες τις γλώσσες και είχε τυλίξει με το σώμα του τον κορμό του δέντρου, φύλακας πιστός κι ακοίμητος. Η εξυπνάδα και ευστροφία του Ηρακλή έφεραν σε πέρας τούτο τον άθλο και …το τέλος της ιστορίας που τόσο περίτεχνα «έπλεξε» η Μαρία Αγγελίδου.
Η μεταφορά του μύθου και η γέννηση τούτου του παραμυθιού πραγματικά μοναδική. Περιγραφές γεμάτες συναισθήματα και εικόνες που τόσο περίτεχνα ένιωσε και έφτιαξε η Ίρις Σαμαρτζή που κι εδώ τα λόγια είναι περιττά. Από τις πιο όμορφες ιστορίες που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό. Ένα εγχείρημα που μόνο πολύ ταλαντούχοι άνθρωποι τολμούν, μιας και οι μύθοι είναι σε όλους μας γνωστοί. Ο τρόπος όμως προσέγγισης και διήγησης είναι που κάνει τη διαφορά. Η Μαρία Αγγελίδου στις ιστορίες της καταπιάνεται, όπως λέει η ίδια, με τους ήρωες και τα κατορθώματά τους. Και νομίζω πως κι ίδια για μια ακόμα φορά έκανε ένα πολύ δυνατό «κατόρθωμα» κι εμείς το απολαμβάνουμε.
Ελένη Μπετεινάκη, Τα παραμύθια του Σαββάτου, www.cretalive.gr, 13/6/2015
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου